ПРОВИНЦИЈАЛКАТА И НЕЈЗИНИТЕ ГРАДСКИ ЖРТВИ -2 ДЕЛ

Дента кога го напишав првиот дел на овој текст предизвикав еден вид на помала сељачка буна. Комплексите проработеа на големо, а текстот се покажа како полн погодок, насочен кон оние слоеви на луѓе кои со неморал, сељачизам, гутање сперма, дудлање директорски курци и газење преку живи луѓе  се искачија на врвот од пирамидата.

Не очекував овој тип на неморални мивки да бидат благи кон мене па добар дел од навредливите коментари кон мене со задоволство ги објавив. Текстот за провинцијалката и за нејзините градски жртви привлече повеќе од 40 000 читања за неполн месец , од кои речиси 30 000 беа во првите три дена од објавувањето.Аучч…што ли ми требаше со оваа тема?  Текстот заврши на неколку форуми и предизвика контра-текстови во вид на научни трудови во кои стручњаците ја објаснуваа економската состојба во руралните средини и мојата  нетолерантност кон провинцијализацијата на главниот град .

 Овие стручњаци го имаа промашено поимот од самиот старт. Поентата на тој текст не беа ниту селаните, ниту луѓето кои некогаш дошле во главниот град барајќи подобар живот. Сепак тоа е процес кој некогаш треба да заврши затоа што колективно сите може да и се плукнеме на Македонија ако за нас Македонија е Скопје.

Нападите кон мене не беа од луѓето кои вредно  го заработуваат својот денар, ами од оние на  кои опинокот им е комплекс.  Токму тие  ме обвинија дека не правам дистинкција помеѓу поимот  сељак и поимот  селанец. Дистинкцијата ја знаат самите и не треба да им ја објаснувам.  Ова до тука е доволно за  да им прецизирам на сељачките востаници дека текстот беше наменет токму  за сељаците а не за селаните. Затоа нека пукаат со сиот вид на оружја. Нека ги вадат и понатаму најгнасните и најмизерните типови на навреди. Тоа е доказ дека моите букви пристигнале на правото место. Кај чобаните кои помислија дека станаа големи граѓани со самото тоа што опинците ги сменија со кондури!

 Домашната страна на Word Press  ми беше речиси пребукирана од стотици најразлични  коментари. Нормално, дел беа позитивни а добар дел негативни кон мене.  Околу 400 од нив ги објавив, добар дел морав да ги избришам затоа што беа со навредлива содржина кон читателите кои веќе коментираа на статијата. Навредливите коментари на моја адреса, како што напоменав  со задоволство ги објавив. Што ли ќе беше со темава та толкави бунтови и востанија? Широкиве маси не се дигнаа за ниту една друга тема како за темата провинција-град. Аха….ете чии комплекси проработеа…..Не се очигледно моите J

Потребата да напишам втор дел на оваа тема не е воопшто да им се лижам на оние курождери кои ме почестија со сочни навреди и пцовки, со напад на мојота личност, ментален склоп и интелект. Потребата од овој текст е еден мал осврт на првиот дел како и дополнување на некои работи кои не се досега споменати. Во вториот дел ќе доловам  еден вистинит настан од интервјуто за вработување во една наша еминентна компанија:

Курвата со бел и проѕирен фустан преку кој одлично се забележуваше нејзината долна облека  дојде во една еминетна фирма да бара работа. Курвата имаше штикла 12 ка, користеше некој грозен парфем со мирис  на медицински анестетик, сјај на дудлачките усни и цицки избацени нанадвор. Курвата имаше некој чуден дијалект, и веќе по 15 минути почна да се однесува суперирно над останатите кандидати за вработување.
Курвата влезе кај директорот со од на срна а поглед на отровна змија. Секретарката скришум ја набљудуваше таа ебачка  појава која делуваше како излезена од филмовите на Роко Сифреди. Набљудуваше и  ги запишуваше забелешките.

 Почетната плата во таа еминентна фирма изнесуваше околу 15 000 денари, за по  неколку месеци  да нарасне до солидни  30 000 денари.

Курвата му се обрати на директорот како да му е родена сестра.

 Таа самата предложи  да работи кај него во  првите 3 месеци за  почетна плата од 8 000 денари, а ако директорот биде  задоволен од нејзината работа, како награда за нејзината ,,скромност’’ да влезе во полн работен однос.

 На тој начин курвата од провинција со еден потег ги исфрли од игра  останатите кандидати за вработување. Удри на нивниот квалитет деградирајќи го нивниот минат труд, стручна спрема и морал.

 Школуваниот кадар отиде под скапиот килим, згазен од штиклата на смрдливата и неморална бештија. Платата од 8 000 денари е за неа ефтин трик како да се доџапа до животот на директорот. Таа знае како се напредува во кариерата а  во меѓувреме станот во кој живее под кирија е  нејзин мал ебарник каде со давање сексуални услуги доаѓа до пристојна сума на пари со која ја отплаќа киријата, купува скапа гардероба и шири курвински морал по разно разни институиции. Кога курвата, својот занает  ќе го круниса  со брак со  некој директор со шест цифрено конто на својата сметка, таа се претвора во госпоѓа од големото доброутро која врши селекција на подобни и неподобни луѓе за  во нејзиниот живот. Курвата од нашата прикаска после  два  месеци од  интервјуто за работа  стана прва ебачица на директорот. Директорчево пак од оваа прикаска дојде до брако-разводна постапка, поради запоставување на  своето семејство. Жртви во оваа прикаска се неговите  жена и деца кои паднаа  пред налетот на снаодливата фукара со истренирани орални способности. Единствено таа во оваа прикаска не е жртва.

 Набрзо имаше нов конкурс за вработување затоа што на овој примерок кој прокламираше скромност газот му зина по скапи одмори, мозокот на нејзиниот имбецил се помеша со  значителни количини на тестостерон по што целосно ги побрка односите помеѓу вработен и претпоставен. На крајот од прикаскава  се  остана исто. Набрзо имаше  нов конкурс за вработување. Се смени само една работа. Почетната плата  од 15 000 денари падна на 8 000. Курви како оваа од прикаскава кои бараат работа има на претек. Неиживеани чобани…….исто така…….

 Курвата ги зарива канџите во главниот град а нејзиниот метод за жал станува репер за многу примитивни мифкички. Пред налетот на овие караконџули, паѓа трудот, школото и  домашното воспитание на чесните деца кои патот до врвот го имаат трасирано со  многу труд и пот. Курвата денес користи софистицирани методи. Мажачката во Скопје е веќе аут. Сега се преминува на суштинско и многу скапо курвање. Сељанката на тој начин изборува статус во високите општествени  кругови. Сељанката на тој начин станува градска дама. Минатиот труд го заборава многу брзо затоа што и самата чуствува грозење од истиот.

 Со  налетот на овие неморални багри  во Скопје се покачи цената на квадрат станбена површина, а  во Скопје се крена и бројот на  ефтина работна сила.

 Единствено, падна цената на курвањето.

 Гадно се заебале сите оние кои си ја ишкаат мувата и кои се најдоа погодени од темава ако мислат дека ова е напишано ради  некаков  мој комплекс. Не бе срцки, мојот живот не би го сменил па уште сто пати да се родам.

Курви, дрољи и неработници од селото можат да ме навредуваат секојдневно колку сакаат. Мојата мајка , а и ничија друга, не останала трудна од една пцовка, па сигурно нема ни во иднина. Искрено се надевам дека во догледна иднина ќе се најде паметен човек кој ќе ја спушти  рампата пред мигрантите  од малите места.  Скопје е презаситено од народ и од гладни усти. Почнете работете во своите родни места!!!

Муабетите дека државата не вложува доволно во овие места не држат вода. Се даваат стотици милиони евра субвенции за земјоделците, се отвараат факултети во малите места. Секој треба да вложува во своето родно огниште.

 Кој треба да го развива нивниот крај? Па тоа се оние купови директоришта од метрополата кои фрлија камен на своите родни  места. Станаа големи факмани во градот и ги собраа и вработија  сите знајни и незнајни од својот крај   врзувајќи се ко свински црева и создавајќи во главниот град провинциски кланови. Во тие кланови шанса може да добие секој што е од нивното место. И да не го бива,и да не е кадарен  ќе го научат. Па нивно дете е да го ебам …..

 Е тоа славните директори можат да го прават и во своите мали места. Селата по струмичко и гевгелиско се доказ како вредната рака на земјоделецот, на селанецот можат да го спасат местото од пропаѓање. Затоа овие села имаат по неколку илјади жители и затоа се тие претворени во мали гратчиња во кои и нема нешто што недостасува. Тоа никој не им го дал на овие луѓе на тацна. Тоа го изградија самите.

Нашата Македонија нема да опстои ако се што мрда и диши се накоми во Скопје. Македонија нема да  ја биде ако оние кои фрлија камен на својот крај ги обвинуваат оние кои ја критикуваат таа појава. Вие плукачите, вие сељаците гледате на вашите места со многу поголемо потценување отколку авторот на овој текст.  Вие во вашите очи сте поголеми сељаци од отколку во моите.

Пун кур му е веќе на Скопје од вас неработниците гладни за некоја си канцеларија . Со некоја преварантска работа и плата колку во градот да се платат сметките не се станува човек. Човекот умира во оној момент кога себе се смета за хендикепиран затоа што потекнува од село. Е токму  тој човек е изворен сељак а неговата животна  максима  станува  отров за сите кои се борат да преживеат во градот.